|
http://gachloo.ParsiBlog.com
| ||
|
هر زمان از عشقت ای دلبر دل من خون شود قطره‌ها گردد ز راه دیدگان بیرون شود گر ز بی صبری بگویم راز دل با سنگ و روی روی را تن آب گردد سنگ را دل خون شود ز آتش و درد فراقت این نباشد بس عجب گر دل من چون جحیم و دیده چون جیحون شود بار اندوهان من گردون کجا داند کشید خاصه چون فریادم از بیداد بر گردون شود در غم هجران و تیمار جدایی جان من گاه چون ذوالکفل گردد گاه چون ذوالنون شود در دل از مهرت نهالی کشته‌ام کز آب چشم هر زمانی برگ و شاخ و بیخ او افزون شود تا تو در حسن و ملاحت همچنان لیلی شدی عاشق مسکینت ای دلبر همی مجنون شود خاک درگاه تو ای دلبر اگر گیرد هوا توتیای حور و چتر شاه سقلاطون شود ای شده ماه تمام از غایت حسن و جمال چاکر از هجران رویت "عادکالعرجون" شود آن دلی کز خلق عالم دارد امیدی به تو چون ز تو نومید گردد ماهرویا چون شود چون سنایی مدحتت گوید ز روی تهنیت لفظ اسرار الاهی در دلش معجون شود از عشق ندانم که کیم یا به که مانم شوریده تنم عاشق و سرمست و جوانم از بهر طلب کردن آن یار جفا جوی دل سوخته پوینده شب و روز دوانم با کس نتوانم که بگویم غم عشقش نه نیز کسی داند این راز نهانم ده سال فزونست که من فتنه‌ی اویم عمری سپری گشت من اندوه خورانم از بس که همی جویم دیدار فلان را ترسم که بدانند که من یار فلانم از ناله که می‌نالم ماننده‌ی نالم وز مویه که می‌مویم چون موی نوانم ای وای من ار من ز غم عشق بمیرم وی وای من ار من به چنین حال بمانم [ دوشنبه 89/7/26 ] [ 7:54 عصر ] [ علیرضا گچلو ]
[ نظرات () ]
بی تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم چون تو پیش من نباشی شادمانی چون کنم هر زمان گویند دل در مهر دیگر یار بند پادشاهی کرده باشم پاسبانی چون کنم داشتی در بر مرا اکنون همان بر در زدی چون ز من سیر آمدی رفتم گرانی چون کنم گر بخوانی ور برانی بر منت فرمان رواست گر بخوانی بنده باشم ور برانی چون کنم هر شبی گویم که خون خود بریزم در فراق باز گویم این جهان و آن جهانی چون کنم بودم اندر وصل تو صاحبقران روزگار چون فراق آمد کنون صاحبقرانی چون کنم هست آب زندگانی در لب شیرین تو بی لب شیرین تو من زندگانی چون کنم ساختم با عاشقان تا سوختم در عاشقی پس کنون بی روی خوبت کامرانی چون کنم هم قضای آسمانی از تو در هجرم فکند دلبرا من دفع حکم آسمانی چون کنم بر جهان وصل باری بنده را منشور ده تات بنمایم که من فرمان روانی چون کنم من چو موسی مانده*ام اندر غم دیدار تو هیچ دانی تا علاج لن ترانی چون کنم نیستم خضر پیمبر هست این مفخر مرا چاره و درمان آب زندگانی چون کنم مر مرا گویی که پیران را نزیبد عاشقی پیر گشتیم در هوای تو جوانی چون کنم [ دوشنبه 89/7/26 ] [ 7:47 عصر ] [ علیرضا گچلو ]
[ نظرات () ]
المستغات ای ساربان چون کار من آمد به جان ________تعجیل کم کن یک زمان در رفتن آن دلستان نور دل و شمع بیان ماه کش و سرو روان از من جدا شد ناگهان بر من جهان شد چون قفس ای چون فلک با من به کین بی مهر و رحم و شرم و دین_________آزار من کمتر گزین آخر مکن با من چنین عالم به عیش اندر ببین تا مر ترا گردد یقین کاندر همه روی زمین مسکین*تر از من نیست کس آرام جان من مبر عیشم مکن زیر و زبر________در زاری کارم نگر چون داری از حالم خبر رحمی بکن زان پیشتر کاید جهان بر من به سر بگذار تا در رهگذر با تو برآرم یک نفس دایم ز حسن آن صنم چون چشم او بختم دژم _______چون زلف او پشتم به خم دل پر ز تف رخ پر ز نم اندوه بیش آرام کم پالوده صبر افزوده غم از دست این چندین ستم یارب مرا فریاد رس چون بست محمل بر هیون از شهر شد ناگه برون______من پیش او از حد برون خونابه راندم از جفون کردم همه ره لاله*گون گفتم که آن دلبر کنون چون بسته بیند ره ز خون باشد که گردد باز پس هر روز برخیزم همی در خلق بگریزم همی_________با هجر بستیزم همی شوری برانگیزم همی رنگی برآمیزم همی می در قدح ریزم همی در باده آویزم همی کاندهگسارم باده بس [ دوشنبه 89/7/26 ] [ 7:44 عصر ] [ علیرضا گچلو ]
[ نظرات () ]
دارم سر خاک پایت ای دوست
آیم به در سرایت ای دوست آنها که به حسن سرفرازند نازند به خاکپایت ای دوست چون رای تو هست کشتن من راضی شده*ام برایت ای دوست خون نیز ترا مباح کردم دیگر چکنم به جایت ای دوست دانی نتوان کشید ازین بیش بار ستم جفایت ای دوست [ دوشنبه 89/7/26 ] [ 7:41 عصر ] [ علیرضا گچلو ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  سلام به همه عزیزان ****** ادمک اخردنیاست بخند. ادمک مرگ همین جاست بخند. دست خطی که تورا عاشق کرد. شوخی کاغذی ماست بخند. ادمک خر نشوی گریه کنی . کل دنیا سراب است بخند. ان خدای که بزرگش خواندی. به خدا مثل تو تنهاست بخند. y_gachloo_12@yahoo.com | |
| [ قالب وبلاگ : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin] | ||
