دیده شد چون هلال ماه عزا                     که زمین و زمان معزا  شد

قدسیان ناله سرزده به فلک                    همه ماتم نشین سر اپا شد

بشنود گوش دل نوای حزین                     که بتول است حسین گویا شد

صاحب این عزا یقین زهرا است               اشگریزان به بزم با ما شد

شیعیان دیده تر به بزم  عزا                      ناله وا حسین به بالا  شد

هر طرف بشنوم صدای حسین               از  نوا  ناله   تا   ثریا     شد

هر که را بنگرم سیه پوش است             اشگ در دیدگان  چو دریا  شد

کردم از عقل این سئوال چرا                  کاین چنین انقلاب  برپا    شد

گفت ماه محرم است این ماه                 زان سبب ورد ما به غوغا  شد

این همان ماه پر غم است و ملال           که عزادار  شاه بطحا  شد

دیده  گریان  رسول  عالمیان                  نوحه گر هم علی و زهرا  شد

قد زینب خمیده  مثل  هلال                   در بلا ها شریک   مولا  شد

اندر ان دشت  تشنه لب  سقا             مشگ  بر دوش اب  جویا  شد

بهر یک مشگ اب داد دو دست            اب نا خورده تشنه  سقا   شد

دید ان دم گشود فاطمه  دست            در دم  مرگ  حال   جویا  شد

گفت عباس غم مخور  اکنون               خدمتت بر حسین  با جا شد

دیده بگشاه و سوی من بنگر              مهر مادر  ببین    جه  زیبا  شد

زین مصیبت شکست نوک  قلم          سالکا  دفتر  غمت  وا شد

                                درد دل داشتیم  عیان کردیم

                                همه   دردها    مداوا     شد